Εκλεκτές νότες βανίλιας που συνδέονται με γκουρμέ νότες καρύδας και σοκολάτας. Μια καλή στρογγυλότητα. Νότες από βανίλια, ζαχαρωμένα φρούτα, καρύδα, σοκολάτα, καφέ και δαμάσκηνα. Το αποστακτήριο Depaz βρίσκεται στη Μαρτινίκα, στις πλαγιές του όρους Pelée, στα βόρεια του νησιού. Αρχικά αξιοποιήθηκε για την καλλιέργεια καπνού, indigo και για αναπαραγωγή, η γη χρησιμοποιήθηκε γρήγορα από τον Víctor Depaz για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου, η οποία αναπτύχθηκε έντονα χάρη στη βελτίωση των τεχνικών απόσταξης. Αλλά στις 8 Μαΐου 1902, το ηφαίστειο Mount Pelée ξύπνησε: η πόλη του Saint Pierre εξαφανίστηκε από τον χάρτη. Ο Βίκτορ Ντεπάζ, φοιτητής τότε στο Μπορντό, μαθαίνει για την τρομερή καταστροφή ταυτόχρονα με την εξαφάνιση ολόκληρης της οικογένειάς του. Ορφανός, σπασμένος, ξεκινά να εγκατασταθεί στον Καναδά. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, σε μια ενδιάμεση στάση στη Μαρτινίκα, αποφάσισε να επιστρέψει στο Saint-Pierre, στο σπίτι Périnelle όπου γεννήθηκε. Στις 8 Μαΐου 1917, μόλις 15 χρόνια μετά την έκρηξη, εγκατέστησε το ολοκαίνουργιο αποστακτήριο του που προμηθεύονταν από τα 521 εκτάρια ζαχαροκάλαμου που διαθέτει τώρα στις πλαγιές του όρους Pelée. Στη συνέχεια έχτισε ένα οικογενειακό σπίτι, αντίγραφο του Habitation Périnelle όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια, που γρήγορα ονομάστηκε Château Depaz, όπου εγκαταστάθηκε το 1922 με τη γυναίκα του και τα έντεκα παιδιά του. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, τα παιδιά του Victor Depaz πήραν τη σκυτάλη από τον πατέρα τους. Ο André και ο Raoul Depaz εκσυγχρόνισαν την παραγωγή ζαχαροκάλαμου και βελτίωσαν το αποστακτήριο που όλοι αποκαλούν τώρα αποστακτήριο Depaz.

Εκλεκτές νότες βανίλιας που συνδέονται με γκουρμέ νότες καρύδας και σοκολάτας. Μια καλή στρογγυλότητα. Νότες από βανίλια, ζαχαρωμένα φρούτα, καρύδα, σοκολάτα, καφέ και δαμάσκηνα.

Το αποστακτήριο Depaz βρίσκεται στη Μαρτινίκα, στις πλαγιές του όρους Pelée, στα βόρεια του νησιού. Αρχικά αξιοποιήθηκε για την καλλιέργεια καπνού, indigo και για αναπαραγωγή, η γη χρησιμοποιήθηκε γρήγορα από τον Víctor Depaz για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου, η οποία αναπτύχθηκε έντονα χάρη στη βελτίωση των τεχνικών απόσταξης. Αλλά στις 8 Μαΐου 1902, το ηφαίστειο Mount Pelée ξύπνησε: η πόλη του Saint Pierre εξαφανίστηκε από τον χάρτη. Ο Βίκτορ Ντεπάζ, φοιτητής τότε στο Μπορντό, μαθαίνει για την τρομερή καταστροφή ταυτόχρονα με την εξαφάνιση ολόκληρης της οικογένειάς του. Ορφανός, σπασμένος, ξεκινά να εγκατασταθεί στον Καναδά. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του, σε μια ενδιάμεση στάση στη Μαρτινίκα, αποφάσισε να επιστρέψει στο Saint-Pierre, στο σπίτι Périnelle όπου γεννήθηκε. Στις 8 Μαΐου 1917, μόλις 15 χρόνια μετά την έκρηξη, εγκατέστησε το ολοκαίνουργιο αποστακτήριο του που προμηθεύονταν από τα 521 εκτάρια ζαχαροκάλαμου που διαθέτει τώρα στις πλαγιές του όρους Pelée. Στη συνέχεια έχτισε ένα οικογενειακό σπίτι, αντίγραφο του Habitation Périnelle όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια, που γρήγορα ονομάστηκε Château Depaz, όπου εγκαταστάθηκε το 1922 με τη γυναίκα του και τα έντεκα παιδιά του. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, τα παιδιά του Victor Depaz πήραν τη σκυτάλη από τον πατέρα τους. Ο André και ο Raoul Depaz εκσυγχρόνισαν την παραγωγή ζαχαροκάλαμου και βελτίωσαν το αποστακτήριο που όλοι αποκαλούν τώρα αποστακτήριο Depaz.