Destylarnia Depaz znajduje się na Martynice, na zboczach góry Pelée, na północy wyspy. Pierwotnie eksploatowana do uprawy tytoniu, indygo i do hodowli, grunty te szybko wykorzystał Víctor Depaz do uprawy trzciny cukrowej, która silnie rozwinęła się dzięki udoskonaleniu technik destylacji. Ale 8 maja 1902 roku wulkan Mount Pelée obudził się: miasto Saint Pierre zostało wymazane z mapy. Victor Depaz, wówczas student w Bordeaux, dowiaduje się o straszliwej katastrofie w tym samym czasie, co zniknięcie całej swojej rodziny. Osierocony, spłukany, wyrusza na osiedlenie się w Kanadzie. Podczas swojej podróży, podczas postoju na Martynice, postanowił wrócić do Saint-Pierre, do domu Périnelle, w którym się urodził. 8 maja 1917 roku, zaledwie 15 lat po erupcji, zainstalował swoją nową gorzelnię zaopatrywaną w 521 hektarów trzciny cukrowej, którą teraz posiada na zboczach Mount Pelée. Następnie wybudował dom rodzinny, replikę Habitation Périnelle, w której spędził dzieciństwo, szybko nazwany Château Depaz, gdzie osiadł w 1922 roku z żoną i jedenastoma dziećmi. W latach pięćdziesiątych dzieci Victora Depaza przejęły obowiązki ojca. André i Raoul Depaz zmodernizowali produkcję trzciny cukrowej i ulepszyli gorzelnię, którą wszyscy nazywają teraz destylarnią Depaz.

Destylarnia Depaz znajduje się na Martynice, na zboczach góry Pelée, na północy wyspy. Pierwotnie eksploatowana do uprawy tytoniu, indygo i do hodowli, grunty te szybko wykorzystał Víctor Depaz do uprawy trzciny cukrowej, która silnie rozwinęła się dzięki udoskonaleniu technik destylacji. Ale 8 maja 1902 roku wulkan Mount Pelée obudził się: miasto Saint Pierre zostało wymazane z mapy. Victor Depaz, wówczas student w Bordeaux, dowiaduje się o straszliwej katastrofie w tym samym czasie, co zniknięcie całej swojej rodziny. Osierocony, spłukany, wyrusza na osiedlenie się w Kanadzie. Podczas swojej podróży, podczas postoju na Martynice, postanowił wrócić do Saint-Pierre, do domu Périnelle, w którym się urodził. 8 maja 1917 roku, zaledwie 15 lat po erupcji, zainstalował swoją nową gorzelnię zaopatrywaną w 521 hektarów trzciny cukrowej, którą teraz posiada na zboczach Mount Pelée. Następnie wybudował dom rodzinny, replikę Habitation Périnelle, w której spędził dzieciństwo, szybko nazwany Château Depaz, gdzie osiadł w 1922 roku z żoną i jedenastoma dziećmi. W latach pięćdziesiątych dzieci Victora Depaza przejęły obowiązki ojca. André i Raoul Depaz zmodernizowali produkcję trzciny cukrowej i ulepszyli gorzelnię, którą wszyscy nazywają teraz destylarnią Depaz.